در روايت داريم كه پيامبرخدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند: «انَّ لِرَبِّكُمْ فِي ايّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحاتٍ الا فَتَعَرَّضوا لَها»؛[1] يعنى در روزگار و گاه وبيگاه در زندگى تان نفحات و نسيم هاى معنوى برجانتان مى وزد، آگاه باشيد كه خود را در معرض آنها قرار دهيد. حال چگونه خودمان را در معرض نفحات ماه رجب قرار دهيم تا آن بصيرت و همّت و شور بندگى را پيدا كنيم؟ مسلّم همين دستورات ماه رجب را با اطمينان‏ عمل كردن، مساوى است با در معرض نفحات و نسيم هاى ماه رجب قرار گرفتن.

حتما تجربه كرده ايد. گاهى شده است كه وقتى طرف را نگاه مى كنيد فكر مى كنيد او هيچ معرفتى از معارف الهى و هيچ توانى از توان هاى سلوكى را هم ندارد. امّا خداوند برايتان روشن مى كند كه همه آن چيزهايى كه ما آرزويش را داريم، او با همّتش به دست آورده است، چون خود را در معرض نفحات ماه رجب قرار داده و از بركات ماه رجب سرسرى نگذشته است. يعنى تلاش كن نفحه ماه رجب را لااقل در امسال از دست ندهى. مى گويد: من به اين گرفتارى ها و محروميت افتادم، شما مواظب باشيد محروم نشويد.

اباعبدالله (عليه السلام) را شروع ماه رجب قرار بدهيد، چون خواستند ما به همه چيز برسيم، راه معاشقه با اباعبدالله (عليه السلام) را براى ما باز كردند، كه شروع خوبى براى ورود به ماه رجب است.

┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈

استاد طاهرزاده - کتاب ماه رجب، ماه يگانه شدن با خدا

 شما فرزندان روحاني و معنوي امام زمان عليه السلام هستيد. اگر بدانيد که عشق به آقا امام زمان عليه السلام چه روحي و چه طراوتي به انسان مي دهد، ‌اگر بدانيد که به حسب نقل بزرگان مثل سيد بن طاووس چه علاقه اي و چه لطف و مهرباني، ‌امام زمان عليه السلام به شما دارد، و ‌اگر بدانيد با چه کسي روبرو هستيد از ياد او غافل نمي شويد و او را فراموش نمي کنيد، ‌او از پدر مهربان تر و از مادر مهربان تر است.

همه اهل بيت عليهم السلام اينجوري هستند. اما آقا صاحب الزمان عليه السلام محبتشون يک محبت ديگر است. بايد اين حس را داشته باشيم و اين ارتباط و توجه را، که با چه کسي مواجه هستيم؟! طرف مقابل ما کیست؟! از بعضي تشرقات پيدا است که اگر کسی رزقي نصيبش شده خدمت امام زمان عليه السلام رسيده، حضرت از اقوام، ‌نزديکان، آشنايان او… [سراغ می گرفتند] سوال مي کردند (آنهايي که شما از حيث عاطفي وابسته هستيد) و اين يک دنيا محبت و عشق و لطافت است، ‌آن وقت حيف نيست که ما از اين پدر مهربان غافل باشيم!

کسي که لحظه به لحظه، پيگير قضاياي ما است، و به قول مرحوم آيت الله العظمی بهجت که مکرر مي فرمودند: اين صحبتي که می‌خواهم با شما بکنم و حرفي که از دهان من بيرون مي آيد قبل از اينکه به گوش شما برسد، خدمت آقا امام زمان عليه السلام مي رسد و علم امام به اين صحبت حاطه دارد.

 قبل از اينکه شماي مخاطب بشنوي، ‌او اطلاع پيدا مي کند و اطلاع دارد. اين پدر مهربان انتظاراتي دارد، ما چه کرده ايم که آن بزرگوار خيمه و بيابان را ترجيح بدهد از خانه هاي ما!

ما چقدر کوتاهي کرده ايم که آن بزرگوار با اينکه سفارش مي کند که به يادش باشيم، برايش دعا کنيم، باز ما غافل هستيم و مثل آدمي که مسموم است و عادت کرده به خوردن سم، خودمان را با کارهاي روزمره مشغول مي کنيم، که اين سمي به جان ما است و خداي ناکرده در آن گناه و معصيت باشد. و از اين ارتباط، از اين انس و توجه، خودمان را با نصيب نمي کنيم. يک وظيفه اي ما داريم، بلکه وظايفي داريم در مقابل آن بزرگوار که (اگر درست انجام بدهيم) بهره هايش را خودمان مي بريم، دنيایی و آخرتی.

┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈

حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

 طلبه مي‌خواهد مسير أنبياء را برود. نگاهداري اعتدال و توازن، در بخش علمي و محتوايي، از ضرورت‌هاي طلبگي است. لازم است رشد علمي او با رشد شخصيتيش و رشد معنويش مقرون باشد؛

 رشد علمي طلبه با توسلاتش بر امام زمان عليه السّلام متوازن باشد، بداند که سرباز حضرت است و بداند که اينجا براي چه آمده است؟ من که در حوزه آمدم حتّي بخش‌هاي نظري و بحث‌ها و مباحثات مرا گم نکند، به من شخصيت کاذب ندهد.
 اساس طلبگي در ضمن رشد علمي، اُفت منيّت است و شخصيت معتدل يافتن است، اين معناي کدام آيه از آيات قرآن مي‌باشد؟ اين آيه‌اي که مي‌فرمايد: «إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماء. سوره فاطر/ ۲۸»
 يعني اگر مي‌خواهي ببيني به صفت علم آراسته شدي، ببين چقدر خشيت الهي در دلت جا گرفته است، اگر خدا ترسي در تو بيشتر شد علمت، علم نافع بوده است.
 البّته معنايش اين نيست که ما از بخش‌هاي نظري و علمي کم بگذاريم، طلبه اگر بنا باشد مسير علمي طلبگيش را به جدّ پيگيري نکند آن موقع ديگر جايش در مدرسه نيست. خيلي افراد هستند، گرايش تهذيبي و معنوي هم دارند امّا سرکار هم مي‌روند. نياز نيست انسان فضاي مدرسه و حجره را اشغال کند.
تشکیل حوزه‌ها به اين نیت است و بايد باشد که طلبه‌ها خودشان را به تفقه بالمعنی الاعم برسانند. «فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّين‏ وَ لِیُنذِروا قَومَهُم اِذا رَجَعوا اِلَیهم؛ چرا از هر جمعیتی، گروهی کوچ نمی کنند تا تفقه در دین یابند وقوم خود را هنگامی که به سویشان باز گشتند بیم دهند. توبه/ ۱۲۲»
 تفقه در دين مي‌تواند غير از تفقه اصطلاحی باشد، تفقه در دين يعني رسيدن به آن باور حقيقي در همه مباحث و نه فقط در بخش احکام، و اين فضا را هر کدام از ما اشغال کرده‌ايم يک وظيفه سنگيني داريم.
 برخی مي‌ پرسند چرا من موفق نيستم؟! شما کافي است يک مروري کنيد ببينيد کجا هستيد؟ وظيفه شما چيست؟ اولويت‌هاي شما چيست؟ ضرورت‌هاي شما چيست؟ اگر به اينها رسيدي و درست عمل کردي راه برايت باز مي‌شود.‌ ‌

┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈
حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری
 
‌ ‌

‌ ‌