شما فرزندان روحاني و معنوي امام زمان عليه السلام هستيد. اگر بدانيد که عشق به آقا امام زمان عليه السلام چه روحي و چه طراوتي به انسان مي دهد، ‌اگر بدانيد که به حسب نقل بزرگان مثل سيد بن طاووس چه علاقه اي و چه لطف و مهرباني، ‌امام زمان عليه السلام به شما دارد، و ‌اگر بدانيد با چه کسي روبرو هستيد از ياد او غافل نمي شويد و او را فراموش نمي کنيد، ‌او از پدر مهربان تر و از مادر مهربان تر است.

همه اهل بيت عليهم السلام اينجوري هستند. اما آقا صاحب الزمان عليه السلام محبتشون يک محبت ديگر است. بايد اين حس را داشته باشيم و اين ارتباط و توجه را، که با چه کسي مواجه هستيم؟! طرف مقابل ما کیست؟! از بعضي تشرقات پيدا است که اگر کسی رزقي نصيبش شده خدمت امام زمان عليه السلام رسيده، حضرت از اقوام، ‌نزديکان، آشنايان او… [سراغ می گرفتند] سوال مي کردند (آنهايي که شما از حيث عاطفي وابسته هستيد) و اين يک دنيا محبت و عشق و لطافت است، ‌آن وقت حيف نيست که ما از اين پدر مهربان غافل باشيم!

کسي که لحظه به لحظه، پيگير قضاياي ما است، و به قول مرحوم آيت الله العظمی بهجت که مکرر مي فرمودند: اين صحبتي که می‌خواهم با شما بکنم و حرفي که از دهان من بيرون مي آيد قبل از اينکه به گوش شما برسد، خدمت آقا امام زمان عليه السلام مي رسد و علم امام به اين صحبت حاطه دارد.

 قبل از اينکه شماي مخاطب بشنوي، ‌او اطلاع پيدا مي کند و اطلاع دارد. اين پدر مهربان انتظاراتي دارد، ما چه کرده ايم که آن بزرگوار خيمه و بيابان را ترجيح بدهد از خانه هاي ما!

ما چقدر کوتاهي کرده ايم که آن بزرگوار با اينکه سفارش مي کند که به يادش باشيم، برايش دعا کنيم، باز ما غافل هستيم و مثل آدمي که مسموم است و عادت کرده به خوردن سم، خودمان را با کارهاي روزمره مشغول مي کنيم، که اين سمي به جان ما است و خداي ناکرده در آن گناه و معصيت باشد. و از اين ارتباط، از اين انس و توجه، خودمان را با نصيب نمي کنيم. يک وظيفه اي ما داريم، بلکه وظايفي داريم در مقابل آن بزرگوار که (اگر درست انجام بدهيم) بهره هايش را خودمان مي بريم، دنيایی و آخرتی.

┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈

حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری