توصیه های آیت الله جوادی آملی به طلاب علوم دینی

لحظه‌ای از فراگیری علوم غفلت نکنید، اکنون که به لطف الهی در یکی از بهترین مراکز فراگیری علوم اهل بیت(ع) موفق شدید، هیچ گاه بی‌طهارت نباشید. همیشه نمازتان اول وقت با جماعت باشد. درس را طوری بخوانید که بعد بتوانید تدریس کنید، نه برای اینکه نمره بگیرید.

اگر طرزی درس خواندید که نتوانستید تدریس بکنید دوباره بخوانید معلوم می‌شود نفهمیدید.

دو بار مطالعه بکنید؛

یکی اینکه کتاب چه می‌گوید،

یکی اینکه من اگر دست به بنان یا بیان بردم خواستم تدریس کنم چه بگویم، درس به قلم بردم خواستم بنویسم چطور بنگارم وگرنه انسان عمر می‌دهد و چیزی نمی‌گیرد.

طرزی درس بخوانید که بتوانید خوانده را به دیگران منتقل کنید و تدریس کنید که بعد از چند مدّت به لطف الهی از نظر استاد حوزه علمیه و مدرسه پربرکت شما خودکفا باشد.

راه برای همیشه مَهیعه و وسیع است. بسیاری از علوم از درون می‌جوشد اگر خدای سبحان فرمود: “مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا” این تنها مربوط به ثواب در قیامت نیست هر کس هر قدمی را در راه خدا بردارد خدا ده برابر پاداش می‌دهد، اگر کسی در حوزه یا دانشگاه برای رضای خدا یک ساعت محقّقانه زحمت کشید نتیجه ده ساعته را می‌برد. این وعده الهی است و همیشه سعی کنید به لطف الهی علومی را که قرآن و عترت به ما آموخت که قابل احصاء نیست و در همین دعاهای ماه شعبان می‌خوانیم اینها معدن علم‌اند بهره وافی و کافی ببریم.

ما اگر خواستیم ببینیم این درسی که به ما دادند عالِم شدیم یا نه، این دو نشان دارد؛

یک نشانِ ظاهری که قبلاً بیان شده، یعنی اگر ما توانستیم خوب تدریس بکنیم یا خوب تألیف بکنیم معلوم می‌شود این مطلب را فهمیدیم.

ولی یک نشان باطنی دارد که بسیار عمیق است و آن این است که اگر مطلبی را فهمیدیم عالِم شدیم، اگر عالِم شدیم می‌شویم وَزین، سنگین، باوقار، متواضع، نه بی‌جا حرف می‌زنیم نه بی‌جا کار انجام می‌دهیم. طرز نشستن ما، خوابیدن ما، گفتار ما، رفتار ما ادیبانه است. یعنی مؤدّب می‌نشینیم، مؤدّب حرف می‌زنیم، مؤدّب غذا می‌خوریم، ادبِ دینی داریم. در تمام شئون زندگی علم آدم را سنگین می‌کند حرفِ سبک نمی‌زنیم، حرف سبک گوش نمی‌دهیم، نوشته‌های سبک نداریم، نوشته‌های سبک را نمی‌خوانیم، حرفِ سنگین برای انسانِ سنگین است.

اینکه ذات اقدس الهی به رسولش فرمود: “اِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقِیلاً” یعنی این حرف وزین است. سنگ، سنگین است ولی وزین نیست. علم وزین است، وزنه دارد، قرآن وزنه دارد، روایات و ادعیه وزنه دارند. “إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقِیلاً"، وجود مبارک امیرمؤمنان علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) آن طوری که در نهج‌البلاغه است به فرزندش فرمود مبادا دهن باز کنی مجلس‌آرای دیگران باشی، کاری بکنی که دیگران بخندند، خودت را سبک نکن تو حرف بزنی که دیگری بخندد، این کار، کار یک عالِم نیست. فرمود ممکن است دیگری طنز بگوید تو بخندی ولی دهن باز کنی وسیله خنده دیگران باشی یا حرفی بزنی که دیگران را بخندانی این، تو را سبک می‌کند. این کار را نکند یک عالِم وزین است و قیام و قعود، مَشی، روش و مَنش او آموزنده است.

منبع : 19 دی