آن روز با همه ی غضبش از پیامبر آمده بود تا به خیال باطلش کار ولایت را یک سره کند و خانه را با اهلش به آتش بکشد

در آن زمان که دل از روزگار دلخور بود و وصف مردمش الهکم التکاثر بود….

در آن زمان که اهل خانه ات  بانوی من به خاطر دلیری هایشان در جنگ های کنار پیامبر دشمنان را به خاک و خون کشیدند برای خدا

در آن زمان هنوز هم دشمنان چشم انقام به اهل خانه و مردن خانه داشتند

آر ی آنروز  آمده بودند تا مردان خانه را به خیال خامشان …

اما وقتی درب خانه به صدا در آمد با علم خودت به خیال باطل آنها پیش قدم گشتی تا در را بگشایی

و آن زمان که صدای تو از پشت آن در شنیده شد

صد بار و هزاران بار کینه ی آنها رابیش کرد که چرا فاطمه آمده است؟

فاطمه ای که محبوب همگان است و یادگار پیامبر…

و …………

او رسوا شد رسوای عالم و تو ای حامی ولایت  نگذاشتی آسیبی به ذریه پیامبر و جانشینان او برسد

تا مبادا ولایت بی ولی بماند!

و ای بانوی من که نه بانوی عالمین تو را به حق عزیزت حسین

دستمان اگر هم جدا شدیم از خود جدا مکن.

ف.خ